Kościół Pokoju w Świdnicy to ewangelicko – augsburski kościół Św. Trójcy – najcenniejszy zabytek sakralnej sztuki protestanckiej Śląska, a zarazem najsłynniejszy zabytek Świdnicy.
Zabytek Unesco
Kościół Pokoju w Świdnicy to największy drewniany kościół w Europie! A przy tym niezwykle oryginalny i ciekawy w swej formie. Doceniono ten fakt również poza Polską i ten niecodzienny obiekt z lat 1652-57 wpisano na listę Światowego Dziedzictwa Kultury Unesco. Dziś jest prawdziwym magnesem turystycznym, udostępnionym dla zwiedzających. Podobny Kościół Pokoju znajduje się w Jaworze i również jest obiektem Unesco.
Historia Kościoła Pokoju
Powstanie świątyni związane jest z zakończeniem wojny trzydziestoletniej, kiedy to na mocy tzw. pokoju westfalskiego świdniccy ewangelicy otrzymali zezwolenie na budowę kościoła z nietrwałych materiałów (drewna, gliny i słomy), bez dzwonnicy, poza obrębem murów miejskich.
Budynek rozplanowano na kształt krzyża greckiego, wnętrze kościoła jest jednonawowe, przykryte płaskim, drewnianym stropem o bogatej polichromii. Również polichromowane i dodatkowo rzeźbione są loże, spiętrzone między emporami.
Oryginalne barokowe wnętrze świątyni jest rzadkim odstępstwem od surowego kanonu protestanckiego. Na szczególną uwagę zasługują tu barokowe elementy zdobnicze ołtarza głównego, ambony, chrzcielnicy, organów dużych i małych oraz lóż okalających świątynię od wewnątrz.
Kościół Pokoju otaczają obiekty użytkowe o dużej wartości architektonicznej, np. dzwonnica czy szkoła. Przyległy cmentarz kryje natomiast prochy wielu wybitnych mieszkańców Świdnicy.